Een reisje midden in de reis. Daar heb ik de voorbije twee dagen en drie nachten intens van kunnen genieten. De laatste jaren breng ik al mijn vakanties door in Barcelona, de zalige stad, waar ik sinds 2013 een flatje heb. De stad heeft alles (zee, bergen, lekker eten en drinken en cultuur) en ik ben er dan ook compleet gelukkig, maar langzaamaan vind ik het wel weer eens leuk om over andere tripjes te fantaseren.
Daarom was het extra spannend en plezierig om er nu midden in mijn grote vakantie even drie dagen op uit te trekken. Bestemming: Torre Del Visco, een prachtige toren uit de 15de eeuw, waar later beetje bij beetje gebouwen zijn bij opgetrokken, en waar zo’n 22 jaar geleden een prachtig hotel van werd gemaakt door de Britse eigenares.
Het schitterende hotel (dat deel uitmaakt van de Relais Et Chateaux-groep) ligt werkelijk in the middle of nowhere in Teruel, Aragon, zo’n 250 kilometer rijden van Barcelona. Er liggen geen snelwegen in de buurt, en het laatste stukje van de weg (zo’n 5 kilometer) moet je zelfs over een hobbelig privéwegje van het hotel door de bergen rijden. Het maakt de ervaring enkel indrukwekkender.
De kamers zijn ouderwets degelijk ingericht. Mooi en ruim, maar heel klassiek, met authentieke Spaanse elementen. De meeste tijd breng je echter buiten door, in de vele prachtige tuinen, waar overal banken en ligstoelen en tafeltjes staan. Van overal heb je een schitterend zicht op de bergen, en in de verste verte zie je geen enkel ander huis (het hotel bezit zelf meer dan 80 hectare grond).
Gisteren hebben we een grote wandeling gemaakt, van zo’n 20 kilometer, naar het dichtst bijzijnde middeleeuwse dorpje, Fuentespalda, en onderweg, urenlang in de prachtige bergen, zijn we geen enkele andere mens tegen gekomen.
Wat dit hotel ook zo mooi maakt, is het heerlijke, eenvoudige, maar smakelijke eten. Het luxueuze ontbijt wordt ’s ochtends geserveerd op een grote houten tafel in de keuken. ’s Middags kun je licht lunchen in de tuin, of op één van de terrassen, en ’s avonds kun je er een heerlijke 5 of 6-gangendiner eten onder een stralende sterrenhemel, of zoals gisterenavond, terwijl in de verte donder en bliksem een klank- en lichstpel voor ons opvoerden boven de verste bergen.
Maandag kregen we eerst een warme terrine van ossenstaart met gesauteerde courgettes. Gevolgd door een ajo blanco (een koude soep van amandel en zachte groene look). Daarna kwam tarbot met een heerlijke velouté. Vervolgens het ontbeende kippetje met groenten uit eigen tuin. Als dessert konden we kiezen tussen tarte tatin van vijgen of een kaasbordje uit de streek. We hebben een portie van beide gevraagd en gedeeld.
Gisterenavond begonnen we met een slaatje met huisgerookte zalm. Vervolgens ratatouille met een licht gepocheerd eitje. Daarna zeebaars met een saus van geroookte look en rode kool van op de grill. Het vlees gerecht hebben we deze keer overgeslaan. En als dessert was er een heerlijke mousse van aalbeien, of alweer een kaasbordje. Met andere kazen dan de dag voordien overigens. Bij al dat lekkers wordt heerlijk brood geserveerd dat ter plekke wordt gebakken.
Wat misschien nog het indrukwekkendste is, is de wijnkaart, en vooral de prijzen van de wijnen. Een fles Ruinart Blanc de Blanc kun je hier op de kaart vinden voor 60 euro. Alion 2012 van Vega Sicilia, een wijn die bij ons op restaurant 150 euro kost open je hier voor 69 euro. Indrukwekkend. En dan spreek ik over de duurdere wijnen, want er staan massa’s heerlijke topwijnen op de kaart vanaf 19 euro voor een fles. En dat op zo’n toplocatie, in een prachtig hotel van de befaamde Relais Et Chateaux-groep. Als je ooit in het midden van Spanje een plekje zoekt om heerlijk uit te rusten: kom eens naar Torre Del Visco!
Dit is misschien wel de lekkerste tapasbar in de stad. Een superdrukke plek wel, die altijd bomvol zit. Of je nu aan de kleine hoge tafels zit, tegen de muur (wat wel wat minder gezellig is, want je zit met je rug naar de andere klanten) of er toch in slaagt om een gegeerd plekje aan de counter vast te krijgen, spreek maar van geluk, want terwijl jij heerlijk zit te genieten, zullen tientallen passanten die toch hun kans wagen om binnen te raken te horen krijgen dat er geen plek meer beschikbaar is … Lees meer
Wat een luxe: een top Japanner in je eigen straat hebben. Chef Teppei Nii is geboren in Osaka, in Japan. Acht jaar lang was hij de rechterhand van Hideki Matsuhisa in Koy Shunka, en daarvoor had hij de Franse keuken bestudeerd in Japan en in Nice … Lees meer
Het is een absoluut feest om in Disfrutar te mogen dineren, in 2024 uitgeroepen tot beste restaurant van de wereld. Maar wel zeer moeilijk, om niet te zeggen bijna onmogelijk, om er nog eens een tafeltje te pakken te krijgen … Lees meer
Ik vind het plezant wanneer de typische tapasformule eens anders wordt aangepakt. Bij Albé in Barcelona zie en proef je een mooie Libanese versie van de klassieke tapas-keuken … Lees meer
Er zijn plekken die je bijblijven. Niet alleen omdat het eten er onwaarschijnlijk goed is, maar omdat alles – van de ontvangst tot het laatste slokje wijn – klopt … Lees meer
Humus x Hortense in Brussel blijft voor mij één van de mooiste culinaire ervaringen in ons land. Wat deze plek zo bijzonder maakt? Het is 100% plant-based – en dat vind ik niet alleen gedurfd, maar ook ongelooflijk inspirerend … Lees meer
La Xarxa kun je vinden op een pleintje aan de best drukke Via Augusta. Vroeger zat hier een ander restaurant waar we ook fan van waren om een erg grappige reden … Lees meer
Wat zijn we blij met deze hippe en lekkere pizzatent vlakbij onze flat. Niks is chique aan dit restaurant dat in 1995 is gestart, maar dit is wel al eventjes the place to be voor vooral jonge mensen … Lees meer