EEN VERBORGEN PARADIJS: LA TORRE DEL VISCO

Een reisje midden in de reis. Daar heb ik de voorbije twee dagen en drie nachten intens van kunnen genieten. De laatste jaren breng ik al mijn vakanties door in Barcelona, de zalige stad, waar ik sinds 2013 een flatje heb. De stad heeft alles (zee, bergen, lekker eten en drinken en cultuur) en ik ben er dan ook compleet gelukkig, maar langzaamaan vind ik het wel weer eens leuk om over andere tripjes te fantaseren.

Daarom was het extra spannend en plezierig om er nu midden in mijn grote vakantie even drie dagen op uit te trekken. Bestemming: Torre Del Visco, een prachtige toren uit de 15^de eeuw, waar later beetje bij beetje gebouwen zijn bij opgetrokken, en waar zo’n 22 jaar geleden een prachtig hotel van werd gemaakt door de Britse eigenares.

Het schitterende hotel (dat deel uitmaakt van de Relais Et Chateaux-groep) ligt werkelijk in the middle of nowhere in Teruel, Aragon, zo’n 250 kilometer rijden van Barcelona. Er liggen geen snelwegen in de buurt, en het laatste stukje van de weg (zo’n 5 kilometer) moet je zelfs over een hobbelig privéwegje van het hotel door de bergen rijden. Het maakt de ervaring enkel indrukwekkender.

De kamers zijn ouderwets degelijk ingericht. Mooi en ruim, maar heel klassiek, met authentieke Spaanse elementen. De meeste tijd breng je echter buiten door, in de vele prachtige tuinen, waar overal banken en ligstoelen en tafeltjes staan. Van overal heb je een schitterend zicht op de bergen, en in de verste verte zie je geen enkel ander huis (het hotel bezit zelf meer dan 80 hectare grond).

Gisteren hebben we een grote wandeling gemaakt, van zo’n 20 kilometer, naar het dichtst bijzijnde middeleeuwse dorpje, Fuentespalda, en onderweg, urenlang in de prachtige bergen, zijn we geen enkele andere mens tegen gekomen.

Wat dit hotel ook zo mooi maakt, is het heerlijke, eenvoudige, maar smakelijke eten. Het luxueuze ontbijt wordt ’s ochtends geserveerd op een grote houten tafel in de keuken. ’s Middags kun je licht lunchen in de tuin, of op één van de terrassen, en ’s avonds kun je er een heerlijke 5 of 6-gangendiner eten onder een stralende sterrenhemel, of zoals gisterenavond, terwijl in de verte donder en bliksem een klank- en lichstpel voor ons opvoerden boven de verste bergen.

Maandag kregen we eerst een warme terrine van ossenstaart met gesauteerde courgettes. Gevolgd door een ajo blanco (een koude soep van amandel en zachte groene look). Daarna kwam tarbot met een heerlijke velouté. Vervolgens het ontbeende kippetje met groenten uit eigen tuin. Als dessert konden we kiezen tussen tarte tatin van vijgen of een kaasbordje uit de streek. We hebben een portie van beide gevraagd en gedeeld.

Gisterenavond begonnen we met een slaatje met huisgerookte zalm. Vervolgens ratatouille met een licht gepocheerd eitje. Daarna zeebaars met een saus van geroookte look en rode kool van op de grill. Het vlees gerecht hebben we deze keer overgeslaan. En als dessert was er een heerlijke mousse van aalbeien, of alweer een kaasbordje. Met andere kazen dan de dag voordien overigens. Bij al dat lekkers wordt heerlijk brood geserveerd dat ter plekke wordt gebakken.

Wat misschien nog het indrukwekkendste is, is de wijnkaart, en vooral de prijzen van de wijnen. Een fles Ruinart Blanc de Blanc kun je hier op de kaart vinden voor 60 euro. Alion 2012 van Vega Sicilia, een wijn die bij ons op restaurant 150 euro kost open je hier voor 69 euro. Indrukwekkend. En dan spreek ik over de duurdere wijnen, want er staan massa’s heerlijke topwijnen op de kaart vanaf 19 euro voor een fles. En dat op zo’n toplocatie, in een prachtig hotel van de befaamde Relais Et Chateaux-groep. Als je ooit in het midden van Spanje een plekje zoekt om heerlijk uit te rusten: kom eens naar Torre Del Visco!