Restaurant
Eleven madison park: n°1 in de wereld?!
Restaurant
Eleven madison park: n°1 in de wereld?!
Restaurant
Eleven madison park: n°1 in de wereld?!
Contactgegevens
Gisteren hebben we gegeten in Eleven Madison Park, “het beste restaurant van de wereld“, volgens “The World’s 50 Best Restaurants” van San Pellegrino, wellicht de meest prestigieuze restaurantranking in de wereld. In het verleden stonden vooral Europese restaurants op de hoogste plek. En de meeste daarvan heb ik geprobeerd (op El Bulli na, maar in de restaurants van Albert en Ferran Adria in Barcelona kom ik zeer geregeld.) In Noma in Kopenhagen was ik één keertje, net als in Osteria Francescana in Modena. In The Fat Duck van Heston Blumenthal was ik een paar keer, net als in El Celler De Can Roca in Girona. Stuk voor stuk topervaringen, geloof me, een restaurant komt echt niet zomaar op nummer 1 terecht in de lijst. Je kunt er vanuit gaan dat je er bijzonder lekker en verrassend kunt eten, en wat typisch is voor al deze restaurants, is dat ze een typische stijl hebben die je uit de duizend zou herkennen.
Dit gezegd zijnde is het altijd spannend om naar zo’n nummer 1 te gaan eten. Het begint al met het vast krijgen van een tafeltje. Nooit evident. In het geval van Eleven Madison Park wist ik dat de reservaties voor de maand april online opengingen op 1 maart, om negen uur ’s ochtends. Op dat moment zitten de conciërges van de tophotels in Manhattan, de secretaresses van de upper class, en fanatieke foodies met reisplannen gespannen voor hun computer. Stipt om negen uur zag ik letterlijk het ene tijdsslot na het andere wegglippen onder m’n ogen, dus ik greep de eerste kans meteen vast en klikte op zondag 1 april, 21u30. Best laat, halftien, aangezien we de dag voordien pas kwamen invliegen en we misschien toch wat last van jetlag zouden hebben. Maar ik wou het tijdsslot niet laten wegglippen, en de kans om het nummer 1 restaurant van de wereld te ontdekken.
En dan de volgende uitdaging: met welk soort verwachting ga je naar zo’n restaurant. De vervelendste cadeau die Sergio Herman (die ik hoog zitten heb) volgens mij ooit heeft gekregen was zijn “20 op 20” bij Gault&Millau. Perfectie bestaat namelijk niet, en de uitdaging is daardoor ook meteen een beetje weg. Progressie maken lukt op zo’n moment niet meer. Volgens mij was het één van de redenen waarom Sergio besliste om z’n fantastische eettempel Oud Sluis in te ruilen voor nieuwe concepten. Hetzelfde geldt wellicht voor elk nummer 1 restaurant in de wereld: what’s next? Hoger kan namelijk niet meer. Integendeel. Je kunt enkel nog zakken. En overal liggen belagers in de struiken om je toppositie over te nemen. Plus al die kritische foodies die komen dineren met een ingesteldheid van: “is dit nu echt het beste restaurant in de wereld?”
Laat me toch even beginnen met te zeggen dat we ontzettend lekker gegeten hebben. De drie Michelinsterren, zijn stuk voor stuk wel verdiend. Alles wat je eet is vol smaak en het verhaaltje dat bij elk gerecht gebracht wordt is ook mooi. Het decor is indrukwekkend. De bediening fantastisch. Elk klein detail wordt verzorgd. En de keuken die hier geserveerd wordt is ook wel herkenbaar. Je voelt het pure van een Noma, met ogenschijnlijk simpele pure gerechten vol smaak en authentieke ingrediënten, maar minder fanatiek op het product als in die Scandinavische keuken. In sommige gerechten zie je ook het meesterschap van de klassieke kok. De bereiding van hert met foie gras in bladerdeeg leek heel erg op de duif die we bij Lallement in Reims kregen in L’Asssiette Champenoise. Bijna een ouderwetse bereiding, maar hier wel op een gestileerdere manier gebracht. De sublieme kaviaarbereiding “Eggs Benedict” is dan weer een typisch signatuurgerecht, in een prachtig blikje, met een mousse van ham, echt zeer verfijnd en 100% juist gebracht. Maar dat geldt ook voor de paddenstoel met truffel in een heerlijke bouillon met flinke gembertoets. En durven eindigen met een gevulde donut met een bolletje ijs van wijn is stoer. Want zeer lekker, maar het ziet er zo gewoon uit. Dat de ober dan nog eens de fles wijn ontkurkt door zoals in de 18de eeuw met een gloeiend hete klem de hals van de fles af te breken is een prachtige show die de ervaring afmaakt. Topavond beleefd, dat is wel duidelijk.
Maar… de hamvraag… is dit het beste restaurant van de wereld? Moeilijk te zeggen, vind ik. Pas op, ik heb zalig gegeten. Je bent je ook immens bewust van de plaats en het moment, wat de ervaring spectaculair maakt. Maar de dag voordien in The Modern hebben we zeker zo lekker gegeten. En bij Noma en Celler de Can Roca was het ook altijd erg straf. En geef mij vandaag misschien maar de plezierige ongedwongen stijl van Tickets in Barcelona. Of de klassiekere smaakbommen in de borden van onze Nationale trots Peter Goossens, of de volgens mij minstens even straffe signatuurgerechten van Gert De Mangeleer.
Maar, eigenlijk doet dat er ook niet toe. Als je een restaurant afrekent op een lijstje waar ze nu toevallig twee jaar het strafste scoren, dan doe je het eerlijk gezegd wat onrecht aan. Het blijft een poppoll. Dus uiteraard, het was absoluut een fantastische avond, en ja, Eleven Madison Park is zeker één van de beste restaurants ter wereld. Maar volgende jaar kunnen ze in de sprint wel weer losgereden worden. Zo gaat dat nu eenmaal in de wereldtop. In elk geval, ik voel me vereerd en dankbaar dat ik in zo’n zalig restaurant heb mogen dineren, absolute wereldtop is het zeker!
ELEVEN MADISON PARK APRIL 1, 2018
BLACK AND WHITE Cookie with Cheddar and Apple
SCALLOP Live with Sea Urchin, Scallop Butter, and Broth
CAVIAR Benedict with Smoked Ham, Sturgeon, and Hollandaise
WINTER GREENS Variations with Rye and Cucumber
LOBSTER Butter-Poached with Butternut Squash and Chestnut
MUSHROOM Tart with Cremini and Black Truffle
VENISON En Croute with Foie Gras and Civet
LEEK Roasted with Hazelnut and Parmesan
POTATO Baked with Horseradish and Bacon
TUBBY CHEESE Grilled with Celery Root, Black Truffle, and Winter Greens
PEAR-CRANBERRY DONUT With Mulled Wine Ice Cream
CHOCOLATE Covered Pretzel
Restaurants die je waarschijnlijk ook leuk vindt
Paco Meralgo
Dit is misschien wel de lekkerste tapasbar in de stad. Een superdrukke plek wel, die altijd bomvol zit. Of je nu aan de kleine hoge tafels zit, tegen de muur (wat wel wat minder gezellig is, want je zit met je rug naar de andere klanten) of er toch in slaagt om een gegeerd plekje aan de counter vast te krijgen, spreek maar van geluk, want terwijl jij heerlijk zit te genieten, zullen tientallen passanten die toch hun kans wagen om binnen te raken te horen krijgen dat er geen plek meer beschikbaar is … Lees meer
Soluna, een heerlijke Japanner in Barcelona
Wat een luxe: een top Japanner in je eigen straat hebben. Chef Teppei Nii is geboren in Osaka, in Japan. Acht jaar lang was hij de rechterhand van Hideki Matsuhisa in Koy Shunka, en daarvoor had hij de Franse keuken bestudeerd in Japan en in Nice … Lees meer
Compartir, het tweede restaurant van de chefs van Disfrutar
Het is een absoluut feest om in Disfrutar te mogen dineren, in 2024 uitgeroepen tot beste restaurant van de wereld. Maar wel zeer moeilijk, om niet te zeggen bijna onmogelijk, om er nog eens een tafeltje te pakken te krijgen … Lees meer
Albe Barcelona
Ik vind het plezant wanneer de typische tapasformule eens anders wordt aangepakt. Bij Albé in Barcelona zie en proef je een mooie Libanese versie van de klassieke tapas-keuken … Lees meer
Inter Scaldes: was een topper, en is het nog steeds!
Er zijn plekken die je bijblijven. Niet alleen omdat het eten er onwaarschijnlijk goed is, maar omdat alles – van de ontvangst tot het laatste slokje wijn – klopt … Lees meer
Humus × Hortense, waar ik vis noch vlees mis
Humus x Hortense in Brussel blijft voor mij één van de mooiste culinaire ervaringen in ons land. Wat deze plek zo bijzonder maakt? Het is 100% plant-based – en dat vind ik niet alleen gedurfd, maar ook ongelooflijk inspirerend … Lees meer
La Xarxa, moderne tapas in Barcelona
La Xarxa kun je vinden op een pleintje aan de best drukke Via Augusta. Vroeger zat hier een ander restaurant waar we ook fan van waren om een erg grappige reden … Lees meer
Parking Pizza, niks snob maar zeer lekker
Wat zijn we blij met deze hippe en lekkere pizzatent vlakbij onze flat. Niks is chique aan dit restaurant dat in 1995 is gestart, maar dit is wel al eventjes the place to be voor vooral jonge mensen … Lees meer