ECHT INDRUKWEKKEND: HERTOG JAN!

Op mijn verjaardag probeer ik altijd te lunchen in een toprestaurant, zeker als die midden in de week valt. Ik ging vroeger al eens naar de Karmeliet, vorig jaar was ik in het Hof Van Cleve, en dit jaar had ik een tafeltje gereserveerd bij mijn goede vriend Gert De Mangeleer in Hertog Jan. Ik at er vroeger al een paar keer, op de vorige locatie. En ook in de schitterend gerenoveerde boerderij in Zedelgem ging ik al één keer dineren, een goede twee jaar geleden, toen ze nog niet zo lang verhuisd waren. Telkens waren dat topervaringen. Maar wat ik daar deze middag mocht beleven overtreft alles.

Wat een schitterende lunch. Gert en zakenpartner Joachim hebben een magnifieke eettempel gebouwd die zich kan meten met de allergrootsten in de culinaire wereld. Werkelijk elk gerecht was prachtig. Super gestileerd en uitgebalanceerd. Soms met erg uitgesproken smaken en verrassende combinaties maar wel altijd schitterend in evenwicht. En bijzonder lekker.

Eerst de drie hapjes al: avocado met tomatenpoeder en croutons met olijfolie en tomaat. Zalm met gemarineerde komkommer, jus van champagne en dille-olie. En de klassieker van het huis: polderaardappel met koffie, vanille en Mimolettekaas. Drie keer een schot in de roos. Wat ik zo bijzonder vond: de drie hapjes waren gerechten op zich, zowel qua smaak als qua complexiteit. Geen wachtbordjes, maar meteen raak.

Daarna kwam een beetje lente in het bord met een tartaar van makreel met gefermenteerde rode kool en licht gerookte geitenkaas. Gevolgd door erg kunstige dim sums van pompoen met Bretoense langoustine op passievrucht. Eerlijk: ik ben altijd bang voor passievrucht in een hartig gerecht, vaak gaat dat helemaal fout, maar hier gebeurde het tegenovergestelde. De zure toets werkte perfect in dit bord.

Daarna één van m’n favorieten van de middag: erg op de grenzen gespeeld, maar er niet over en daardoor zondermeer subliem: asperge uit Sijsele, gegrild en gecombineerd met gesmolten pancetta, mousseline van rundsmerg en kimchi. Nadien een mooie variatie op paling in het groen, maar dan erg hedendaags en licht: Oosterschelde paling, gelakt en gecombineerd met groene kruiden uit de tuin en daslook. Nadien kregen we een rondleiding in de indrukwekkende keuken waar we een bonbon van passievrucht met ganzenlever en cola kregen. Pittig tussendoortje.

Terug aan tafel werd ons de fameuze wandeling door de tuin geserveerd. Een mooi bordje vol groenten, kruiden en bloemen uit de indrukwekkende eigen tuin (waarop je van je tafel uitkijkt) geïnspireerd door de bekende Franse topchef Michel Bras. Het is één van de signature gerechten van Gert, elke keer anders, met elke keer een waaier aan uiteenlopende smaken. Wat hou ik daar toch van. Zo puur, zo lekker, zo gezond.

Als hoofdgerecht kregen we eend uit Miéral, in hooi gegaard, nadien gerookt met rode biet en jus van zoethout. Ik ben geen extreme eendfan, maar de garing was succulent, en wat was die smaak van zoethout een mooie extra toets naast de rode biet. Sommelier Dries, net als Gert en Joachim een supervriendelijke en professionele gastheer, serveerde bij elke gang een mooi glas wijn.

Ook al ben ik geen grote dessertfan, hier wou ik toch nog even proeven of de extreme hoge kwaliteit ook in het zoete bleef gehandhaafd en ik werd absoluut niet ontgoocheld. Eerst kwam er een combinatie van chocolade met framboos en bloempjes uit de tuin. Mooi. En nadien een heerlijke variant op de guilty pleasure van de chef: Snickers. Helemaal ontmanteld en weer opgebouwd, met zoet en zout, chocolade, nootjes en karamel. Zalig.

 

Hertog Jan staat op 61 in de top 100 van beste restaurants van de wereld, maar mag zich meten met de aller-allergrootsten. Ik heb in hoger scorende restaurants minder goed gegeten. Een dikke proficiat aan het ganse team. Dit was een verjaardagslunch om nooit te vergeten.