Op mijn verjaardag probeer ik altijd te lunchen in een toprestaurant, zeker als die midden in de week valt. Ik ging vroeger al eens naar de Karmeliet, vorig jaar was ik in het Hof Van Cleve, en dit jaar had ik een tafeltje gereserveerd bij mijn goede vriend Gert De Mangeleer in Hertog Jan. Ik at er vroeger al een paar keer, op de vorige locatie. En ook in de schitterend gerenoveerde boerderij in Zedelgem ging ik al één keer dineren, een goede twee jaar geleden, toen ze nog niet zo lang verhuisd waren. Telkens waren dat topervaringen. Maar wat ik daar deze middag mocht beleven overtreft alles.
Wat een schitterende lunch. Gert en zakenpartner Joachim hebben een magnifieke eettempel gebouwd die zich kan meten met de allergrootsten in de culinaire wereld. Werkelijk elk gerecht was prachtig. Super gestileerd en uitgebalanceerd. Soms met erg uitgesproken smaken en verrassende combinaties maar wel altijd schitterend in evenwicht. En bijzonder lekker.
Eerst de drie hapjes al: avocado met tomatenpoeder en croutons met olijfolie en tomaat. Zalm met gemarineerde komkommer, jus van champagne en dille-olie. En de klassieker van het huis: polderaardappel met koffie, vanille en Mimolettekaas. Drie keer een schot in de roos. Wat ik zo bijzonder vond: de drie hapjes waren gerechten op zich, zowel qua smaak als qua complexiteit. Geen wachtbordjes, maar meteen raak.
Daarna kwam een beetje lente in het bord met een tartaar van makreel met gefermenteerde rode kool en licht gerookte geitenkaas. Gevolgd door erg kunstige dim sums van pompoen met Bretoense langoustine op passievrucht. Eerlijk: ik ben altijd bang voor passievrucht in een hartig gerecht, vaak gaat dat helemaal fout, maar hier gebeurde het tegenovergestelde. De zure toets werkte perfect in dit bord.
Daarna één van m’n favorieten van de middag: erg op de grenzen gespeeld, maar er niet over en daardoor zondermeer subliem: asperge uit Sijsele, gegrild en gecombineerd met gesmolten pancetta, mousseline van rundsmerg en kimchi. Nadien een mooie variatie op paling in het groen, maar dan erg hedendaags en licht: Oosterschelde paling, gelakt en gecombineerd met groene kruiden uit de tuin en daslook. Nadien kregen we een rondleiding in de indrukwekkende keuken waar we een bonbon van passievrucht met ganzenlever en cola kregen. Pittig tussendoortje.
Terug aan tafel werd ons de fameuze wandeling door de tuin geserveerd. Een mooi bordje vol groenten, kruiden en bloemen uit de indrukwekkende eigen tuin (waarop je van je tafel uitkijkt) geïnspireerd door de bekende Franse topchef Michel Bras. Het is één van de signature gerechten van Gert, elke keer anders, met elke keer een waaier aan uiteenlopende smaken. Wat hou ik daar toch van. Zo puur, zo lekker, zo gezond.
Als hoofdgerecht kregen we eend uit Miéral, in hooi gegaard, nadien gerookt met rode biet en jus van zoethout. Ik ben geen extreme eendfan, maar de garing was succulent, en wat was die smaak van zoethout een mooie extra toets naast de rode biet. Sommelier Dries, net als Gert en Joachim een supervriendelijke en professionele gastheer, serveerde bij elke gang een mooi glas wijn.
Ook al ben ik geen grote dessertfan, hier wou ik toch nog even proeven of de extreme hoge kwaliteit ook in het zoete bleef gehandhaafd en ik werd absoluut niet ontgoocheld. Eerst kwam er een combinatie van chocolade met framboos en bloempjes uit de tuin. Mooi. En nadien een heerlijke variant op de guilty pleasure van de chef: Snickers. Helemaal ontmanteld en weer opgebouwd, met zoet en zout, chocolade, nootjes en karamel. Zalig.
Hertog Jan staat op 61 in de top 100 van beste restaurants van de wereld, maar mag zich meten met de aller-allergrootsten. Ik heb in hoger scorende restaurants minder goed gegeten. Een dikke proficiat aan het ganse team. Dit was een verjaardagslunch om nooit te vergeten.
Minder dan een jaar geleden ging er een nieuw restaurant open in Barcelona. In het chique 5-sterren Palace Hotel (de vroegere Ritz), waar vroeger sterrenrestaurant Caelis nog zat, ging het nieuwe “Amar” open … Lees meer
Toen ik gevraagd werd om op 21 juli te gaan DJ’n voor een paar honderd Belgen in Tenerife had ik er meteen zin in. Ik was nog nooit op “het eiland van de eeuwige lente” geweest en dus vond ik het een mooie aanleiding om daar eens verandering in te brengen … Lees meer
Drie jaar geleden, tijdens de eerste covid-zomer reed ik helemaal alleen met de auto naar Spanje, om enkele spullen op te halen die naar ons nieuwe huis moesten komen, enkele schilderijen, een beeld, een tafeltje en vier stoelen voor op ons terras … Lees meer
Covid was een ramp voor de culinaire wereld. Overal, maar zeker in mijn geliefde Barcelona. De zieltogende horeca werd er veel minder gesteund dan bij ons in België en een paar prachtige restaurants gingen kopje onder … Lees meer
Wout Bru is een geweldige chef. Daar bestaat geen discussie over. Ik heb de voorbije twintig jaar meer dan één keer fantastisch mogen eten aan verschillende van zijn tafels op verschillende locaties, en elke keer was het top … Lees meer
Save the best for last, zeggen ze altijd. Voor de laatste avond van onze vakantie in het zalige Zuid-Afrika hadden we nog geen restaurant geboekt. Ik wou eerst eens kijken of er een restaurant in ons hotel Delaire Graff zo lekker was dat we er een tweede keer zouden gaan eten, of misschien wilden we wel last minute een restaurantje boeken dat we op onze wandelingen in Stellenbosch waren tegengekomen … Lees meer
Deze bespreking van La Colombe in Zuid-Afrika hadden jullie nog tegoed! Nadat we door een hevig onweer boven Londen met een vertraging van meer dan 24 uur begin november in Kaapstad arriveerden waren we blij dat we voor de tweede avond La Colombe, het op één na beste restaurant van Afrika geboekt hadden … Lees meer
Als je ooit eens op reis gaat naar Zuid-Afrika, doe jezelf dan een groot plezier, en ga zeker een paar uur wandelen in de prachtige tuinen van Babylonstoren, voor mij echt één van de allermooiste plekjes in het wijngebied tussen Franschhoek en Paarl … Lees meer