La Petite Colombe: een indrukwekkend restaurant

Save the best for last, zeggen ze altijd. Voor de laatste avond van onze vakantie in het zalige Zuid-Afrika hadden we nog geen restaurant geboekt. Ik wou eerst eens kijken of er een restaurant in ons hotel Delaire Graff zo lekker was dat we er een tweede keer zouden gaan eten, of misschien wilden we wel last minute een restaurantje boeken dat we op onze wandelingen in Stellenbosch waren tegengekomen.

Kortom: we wilden liefst al onze opties openlaten. Maar toen stuurden Jan en Isabelle een berichtje. Topvrienden zijn het, die ons al jaren zeer dierbaar zijn, en die met hun kinderen ook in Zuid-Afrika waren in dezelfde week als ons. Ze stuurden ons dat ze er in geslaagd waren om een mooie tafel te bemachtigen in La Petite Colombe, en ze nodigden ons uit om met hen mee te gaan dineren. What a treat.

In La Colombe, het grotere zusterrestaurant dichterbij Kaapstad hadden we al heerlijk gegeten, maar daar was de restaurantervaring wat minder doordat er een bijzonder luidruchtige tafel naast ons zat. Maar het eten was er top; La Colombe staat dan ook terecht op een prachtige nummer 58 in de Top 100 van de beste restaurants in de wereld. We hadden er wel echt lekker gegeten, dus de culinaire lat lag eigenlijk heel hoog. Zou het nieuwere zusterrestaurant culinair aan hun hielen kunnen komen? Jan en Isabelle wouden op voorhand nog niet teveel prijs geven, maar ze waren al vaker in La Petite Colombe, en voor hen is het misschien wel het beste restaurant van Zuid-Afrika…

Ik moet eerlijk zijn: ze hadden gelijk. We werden werkelijk overdonderd. De hele avond was schitterend. Dat begon al toen we de locatie ontdekten. Het wijndomein Leeu Estate waar La Petite Colombe gevestigd is, is werkelijk schitterend. Magnifieke tuinen, schitterende architectuur en hele mooie kunst, overal waar je maar kijken kunt. We kregen een prachtige ronde tafel waar we met z’n zevenen culinair verwend werden met een lange reeks hele lekkere hedendaagse tapas.

De olijven die we als eerste hapje kregen kende ik. Ze werden “onze eigen olijven” genoemd, maar eerlijk is eerlijk, het waren natuurlijk nep-olijven uit de moleculaire keuken zoals Ferran Adria die in El Bulli ontwikkeld heeft. Ik ken ze goed genoeg uit Barcelona. Lekker, sowieso, maar daar werd ik niet echt meer mee verrast. Maar dat is detailkritiek, want de smaakbommetjes die nadien op tafel kwamen waren stuk voor stuk prachtig om naar te kijken, ze werden op een heel originele manier geserveerd, soms zelfs met de nodige humor, en ze waren tegelijk heel werelds, maar wel met voldoende knipogen naar Afrika. Een restaurant waar ik erg graag snel terug zou komen. Werkelijk indrukwekkend. Merci Jan en Isabelle om ons daar mee naartoe te nemen.

 

The Chefs Experience

leeu estate olives

beef tartare, chipotle, smoked aioli

crayfish, caviar, ponzu

cape malay smoked snoek, bagel

saldanha bay oyster, jalapeño, tomato

duck liver, quince, chestnut

confit mussel, coconut, parsnip

quail, langoustine, cauliflower, tandoori

mandarin, lemongrass

karoo lamb, celeriac, kapokbos

verbena panna cotta, gooseberry, tonka

pear, rooibos, dulcey

sweets trolley