La Source stond eerlijk gezegd al lang op ons lijstje met culinaire ‘places to go’. We moesten en zouden het restaurant van chef Ralf Berendsen in het prachtige Relais et Chateaux-hotel La Butte aux Bois in Lanaken dringend eens bezoeken.
Van collega’s & foodies en van verschillende culinaire journalisten had ik al erg lovende berichten gehoord over dit restaurant. Eentje (en echt niet de minste) suggereerde zelfs dat La Source wel eens de verrassende outsider zou kunnen zijn die met een derde Michelinster aan de haal zou gaan. Dat is dus niet gebeurd dit jaar. Maar zit het er misschien wel in voor volgend jaar? Dat wou ik toch eens zelf gaan ontdekken. En gisteren was het dan eindelijk zo ver.
Laat me maar meteen met de deur in huis vallen. Ons uitgebreide diner gisterenavond heeft echt alle hooggespannen verwachtingen ingelost. Dit is nu eens echt een keuken waar ik van hou. Het evenwicht tussen het klassieke metier van deze chef en toch ook de mooie moderne accenten, tussen de soms rijke boterachtige smaken en frisse zuurtjes, tussen stijlvolle bediening en toch een vlotte omgang met de gasten is echt zo goed als perfect. En wat voor mij het allerbelangrijkste is: je eet gewoon ontzettend lekker in La Source.
Werkelijk alle gerechten waren af, en dat op een heel hoog niveau. Al van bij de hapjes voel je: dit is echt wel haute gastronomie, die speelt met veel verschillende smaken, texturen, technieken, kleuren en vooral: verse topingrediënten. Prachtig! Het is moeilijk om favorietjes te kiezen. De bal met kaviaar was geniaal. De langoustines ook. En het is echt lang geleden dat ik nog eens zo’n fantastisch skreigerecht heb geproefd dat echt perfect bereid was, met een heerlijke oester bij, en een saus om duimen en vingers bij af te likken. Wat een getalenteerde chef!
Een bijzondere pluim ook voor de sommelier die ons de hele avond verraste met heerlijke (soms wat minder bekende, maar wel perfect passende) aangepaste wijnen en drankjes. Zo begonnen we met Jinro, een saké-achtig destilaat uit Korea bij de kaviaar, en dat was meteen een schot in de roos. Gedurfd misschien, maar daar hou ik van. Deze sommelier/maitre was ook bijzonder attent naar alle gasten toe. Echt: een symptahieke klassebak.
Maar dan natuurlijk de vraag: is La Source reeds drie sterren waard? Voor mij zou het echt wel kunnen. Waarom is die derde ster er dan nog niet? Ik kan niet in het hoofd van de Michelininspecteurs kijken. Zij wikken en wegen, en hebben hun eigen (geheime) regels en normen. Maar het heeft wellicht met kleine details te maken.
De chef kookt op ontzettend hoog niveau, geen twijfel mogelijk. Maar een echte drie sterrenchef doet misschien nog net iets anders. In het beste geval heeft zo’n chef een ontzettend duidelijke signatuur. Borden van Gert De Mangeleer bijvoorbeeld kon je er altijd zo uithalen, Gert deed iets anders dan alle andere chefs, en dat deed Sergio in Oud Sluis ook altijd.
Of, en dat kan ook: er wordt bijzonder gesofisticeerd gekookt. Eric Frechon en zijn brigade van de fantastische eettempel Epicure in Parijs maken bijvoorbeeld een dessert op basis van citroen dat zo ingewikkeld en zo geniaal is dat je denkt: dat kan toch bijna niemand verzinnen? Veel van de gerechten in La Source zijn ongelofelijk lekker, maar je kunt je voorstellen dat andere erg getalenteerde chefs ze net zo zouden kunnen maken. Dus dat tikje extra zal Ralf Berendsen misschien nog moeten uit z’n mouw schudden wil hij de Michelininpecteurs helemaal overtuigen.
Na de heerlijke maaltijd hebben we nog even staan napraten met Ralf, en je hebt het gevoel dat hij onder al die druk gewoon heel kalm blijft. “Ik zal niet ontkennen dat geruchten altijd flatteren, maar ik wel echt niet te snel hopen. Elke dag onze twee sterren opnieuw verdienen, dat is voorlopig mijn belangrijkste taak” aldus de nuchtere Nederlandse Limburger. Kijk, daar bestaat geen discussie over chef: die twee sterren zijn jullie dubbel en dik waard. Respect! En proficiat.
Amuses:
Groene olijf gevuld met Vermouth – Schuim van gerookte schapenkaas | Crumble van zwarte olijf
Krokantje van aardappel – Tom yum | Grijze garnalen
Verschillende structuren van eekhoorntjesbrood – krokantje | tartaar | schuim
Bakuté – Chinese varkensbouillon | Gillardeau oester | presskop van varken | champignons
Steur & kaviaar
supplement Imperial Heritage kaviaar €3.50 per gram
Toro tonijn Ganzenlever | appel | hazelnoot | eucalyptus
Skrei Gillardeau oester | finger lime | vin jaune
St. Jacobsschelpen Eekhoorntjesbrood | aardpeer | jeneverbes
Langoustine Kokos | tandoori masala | kaffir
Ree Walnoot | zwarte olijf | ananas
Geaffineerde kazen van onze chariot
Mango Kokos | rijst | kerrie | kaffir
Tarte forêt noire
Vorige vrijdag gingen we naar Amsterdam met een heel specifieke reden: we gingen naar De Laatste Ronde, de allerlaatste theatershow van cabaretier Youp van ‘t Hek, in het legendarische theater Carré … Lees meer
Jarenlang waren wij grote fan van Hoja Santa in Barcelona, een gastronomisch Mexicaans restaurant in de stal van Albert Adria. In hetzelfde pand zat het speelsere goedkopere zusterrestaurant Niño Viejo waar je heerlijke taco’s kon eten … Lees meer
Minder dan een jaar geleden ging er een nieuw restaurant open in Barcelona. In het chique 5-sterren Palace Hotel (de vroegere Ritz), waar vroeger sterrenrestaurant Caelis nog zat, ging het nieuwe “Amar” open … Lees meer
Toen ik gevraagd werd om op 21 juli te gaan DJ’n voor een paar honderd Belgen in Tenerife had ik er meteen zin in. Ik was nog nooit op “het eiland van de eeuwige lente” geweest en dus vond ik het een mooie aanleiding om daar eens verandering in te brengen … Lees meer
Drie jaar geleden, tijdens de eerste covid-zomer reed ik helemaal alleen met de auto naar Spanje, om enkele spullen op te halen die naar ons nieuwe huis moesten komen, enkele schilderijen, een beeld, een tafeltje en vier stoelen voor op ons terras … Lees meer
Covid was een ramp voor de culinaire wereld. Overal, maar zeker in mijn geliefde Barcelona. De zieltogende horeca werd er veel minder gesteund dan bij ons in België en een paar prachtige restaurants gingen kopje onder … Lees meer
Wout Bru is een geweldige chef. Daar bestaat geen discussie over. Ik heb de voorbije twintig jaar meer dan één keer fantastisch mogen eten aan verschillende van zijn tafels op verschillende locaties, en elke keer was het top … Lees meer
Save the best for last, zeggen ze altijd. Voor de laatste avond van onze vakantie in het zalige Zuid-Afrika hadden we nog geen restaurant geboekt. Ik wou eerst eens kijken of er een restaurant in ons hotel Delaire Graff zo lekker was dat we er een tweede keer zouden gaan eten, of misschien wilden we wel last minute een restaurantje boeken dat we op onze wandelingen in Stellenbosch waren tegengekomen … Lees meer