Mijn Instagram-volgers hadden me twee weken geleden al uitgebreid zien genieten, maar deze recensie hadden jullie op mijn blog nog tegoed: die van L’Assiette Champenoise in Tinqueux vlakbij Reims. Een recensie is eigenlijk een verkeerd gekozen woord. Een “lofzang” zou wellicht een betere term zijn. Het driesterrenrestaurant in de Champagnestreek is namelijk één van de meest indrukwekkend eettempels in Frankrijk. Een culinair paradijs.
Laat me even beginnen met mijn persoonlijke geschiedenis met l’ Assiette Champenoise even te duiden. De eerste keer dat we er kwamen moet zo’n vijftien jaar geleden geweest zijn. We vertrokken na een jaar lang ochtendshows op Qmusic en een drukke dj-nacht begin juli naar het Zuiden van Frankrijk, en zochten een plek om onze eerste nacht door te brengen. Ik wou een plezierig hotelletje vinden in de buurt van Reims waar een restaurant met een Michelinster bijhoorde. We hadden dat weleens verdiend.
In het centrum van Reims was toen een prestigieus driesterrenrestaurant, maar dat was voor ons toen toch veel te prijzig. Maar in Tinqueux, vlakbij Reims lag L’ Assiette Champenoise, waar de jonge Arnaud Lallement sinds een paar jaar de chef was. Hij had het restaurant overgenomen van z’n vader Jean-Pierre Lallement die kort daarvoor overleden was, en wist al snel zijn eerste ster binnen te halen. Helemaal terecht trouwens: we waren meteen onder de indruk van zijn uiterst smaakvolle keuken. Hedendaags, maar toch niet overdreven hip, met prachtige producten die helemaal tot hun recht mochten komen.
Sindsdien zijn we er al vaak op bezoek geweest en de keuken van Lallement is steeds verfijnder en op een ingetogen manier toch spectaculairder geworden. Het hotel is prachtig gerenoveerd en heeft nu 5 sterren, het interieur van het restaurant heeft evenzeer een prachtige trendy look gekregen in 2010, en voor de waanzinnige kwaliteit van zijn keuken heeft Arnaud Lallement in 2005 z’n tweede, en in 2014 z’n derde Michelinster gekregen. In dat jaar werd hij trouwens tot Chef Van Het Jaar uitgeroepen door Gault & Millau.
Ik laat het menu, en de foto’s voor zich spreken, maar één ding wil ik toch zeggen. De ruggengraat van, en de rode draad in deze keuken, zijn de waanzinnige sauzen. Die zijn allemaal zo diep en smaakvol, glad en toch complex tegelijk. Eerlijk: zo kun je ze bijna nergens meer vinden. Toen ik er de chef op aansprak (die ook wel had gemerkt dat ik de extra koperen sauspannetjes die op tafel werden achtergelaten helemaal had uitgelepeld) toonde hij ons met trots een foto op z’n smartphone: een fornuis vol ketels die stonden te borrelen. Elke dag weer worden in zijn keuken immers fonds en bouillons getrokken die de basis vormen van de lekkerste sauzen ter wereld. Ze zijn de finishing touch voor de gerechten die hedendaags en toch klassiek zijn, maar van pure wereldklasse.
Geen goedkoop restaurant, L’ Assiette Champenoise, maar sinds jaar en dag, en vandaag meer dan ooit, één van m’n favoriete eettempels in de wereld.
TRADITION / Potée Champenoise
CEPE BOUCHON / Pâte croustillante
CREVETTE / Coque
CAVIAR KAVIARI / Céleri
HOMARD BLUE / Hommage à mon papa
SAINT PIERRE DE PETIT BATEAU / Epices
CURRY VERT / Panais
PIGEONNAU FERMIER / En tourte / Caillette
FROMAGES / Philippe Olivier
NOISETTE
We dronken eerst een glaasje Bollinger Rosé 2006. Daarna Meursault-Genevrières 2013 Michel Bouzereau en IGP Alpilles Domaine de Trevallon 2011, om af te sluiten met een glaasje Marc De Champagne.
Vorige vrijdag gingen we naar Amsterdam met een heel specifieke reden: we gingen naar De Laatste Ronde, de allerlaatste theatershow van cabaretier Youp van ‘t Hek, in het legendarische theater Carré … Lees meer
Jarenlang waren wij grote fan van Hoja Santa in Barcelona, een gastronomisch Mexicaans restaurant in de stal van Albert Adria. In hetzelfde pand zat het speelsere goedkopere zusterrestaurant Niño Viejo waar je heerlijke taco’s kon eten … Lees meer
Minder dan een jaar geleden ging er een nieuw restaurant open in Barcelona. In het chique 5-sterren Palace Hotel (de vroegere Ritz), waar vroeger sterrenrestaurant Caelis nog zat, ging het nieuwe “Amar” open … Lees meer
Toen ik gevraagd werd om op 21 juli te gaan DJ’n voor een paar honderd Belgen in Tenerife had ik er meteen zin in. Ik was nog nooit op “het eiland van de eeuwige lente” geweest en dus vond ik het een mooie aanleiding om daar eens verandering in te brengen … Lees meer
Drie jaar geleden, tijdens de eerste covid-zomer reed ik helemaal alleen met de auto naar Spanje, om enkele spullen op te halen die naar ons nieuwe huis moesten komen, enkele schilderijen, een beeld, een tafeltje en vier stoelen voor op ons terras … Lees meer
Covid was een ramp voor de culinaire wereld. Overal, maar zeker in mijn geliefde Barcelona. De zieltogende horeca werd er veel minder gesteund dan bij ons in België en een paar prachtige restaurants gingen kopje onder … Lees meer
Wout Bru is een geweldige chef. Daar bestaat geen discussie over. Ik heb de voorbije twintig jaar meer dan één keer fantastisch mogen eten aan verschillende van zijn tafels op verschillende locaties, en elke keer was het top … Lees meer
Save the best for last, zeggen ze altijd. Voor de laatste avond van onze vakantie in het zalige Zuid-Afrika hadden we nog geen restaurant geboekt. Ik wou eerst eens kijken of er een restaurant in ons hotel Delaire Graff zo lekker was dat we er een tweede keer zouden gaan eten, of misschien wilden we wel last minute een restaurantje boeken dat we op onze wandelingen in Stellenbosch waren tegengekomen … Lees meer