Savarin, klasse-brasserie in Oostende

Vorige week gingen we samen met mijn ouders naar het concert van Dionne Warwick in Oostende. Ik zag een kleine twee jaar geleden Charles Aznavour nog in de Lotto Arena in Antwerpen tijdens zijn “afscheidstournee”, en nu hij deze week overleden is ben ik extra blij dat ik z’n laatste concert nog mee heb kunnen maken. Ik heb twee jaar geleden dan ook beslist dat ik zo vaak mogelijk naar Belgische concerten wil gaan van artiesten waar ik van hou en die een gezegende leeftijd hebben.

Ik wist dat het een mooie avond ging worden, en ik heb gelijk gehad. Het was echt een prachtig concert. Een grote dame die op een mooie manier haar vele hits aan elkaar wist te rijgen. Het feit dat ik m’n ouders ook meenam maakte het echt een zeer gezellig avond. Ik vind het zo fijn om mooie momenten samen met hen te beleven.

Omdat het concert al om acht uur begon, vond ik het veiliger om mama en papa op tijd thuis op te halen en eerst iets lekkers te gaan eten. Met de files in ons landje weet je maar nooit. En omdat mijn goede vriend Geert Hoste en zijn lieve vrouw Veronique ook naar Dionne Warwick gingen kijken, hebben we beslist om met z’n zessen eerst iets lekkers te gaan eten in de Savarin. Een beetje een instituut in Oostende. Geert was er al vaker gaan eten, en had er goede herinneringen aan, maar voor ons was het ons eerste bezoekje. En dat viel heel goed mee.

De setting was perfect. De zon scheen lekker. Het was aangenaam warm. We waren als eerste gasten aangekomen in de Savarin, en kregen een mooie tafel toegewezen aan het raam, zodat we konden genieten van een prachtige zonsondergang. Nadat we bij een flesje champagne twee lekkere hapjes kregen (een tartaar van tonijn en een lekker tomaatsoepje) genoten we van prima garnaalkroketjes. In Oostende moet je toch gewoon garnaalkroketjes eten, het is voor mij de culinaire trots van onze Belgische kust. En nadien ging mijn papa voor de kreeft en wij vijven voor een mooie (en echt grote) gebakken tong. Met een mooie Meursault van Louis Jadot, een wijnhuis waar mijn mama en papa vroeger graag op bezoek gingen. Op de wijnkaart staan trouwens nog veel fijne wijnen in diverse prijsklassen.

Voor dessert was er geen plaats meer, en eigenlijk ook geen tijd. Maar zowel voor- als hoofdgerecht waren smakelijk, en de setting was ideaal, en eigenlijk best copieus, dus we waren blij met de keuze voor deze klasse-brasserie. Alleen dat glaasje rode wijn in het casino in de pauze van het concert van Dionne Warwick hadden we dus niet meer moeten bestellen. Na die Meursault zou elke wijn het lastig gehad hebben om ons te behagen, maar de rode wijn die in het casino serveren was echt een afknapper. Dat glas hebben we dus laten staan. En we hebben genoten van de muziek.