Restaurant
Steirereck… ooit mijn favoriete restaurant van de wereld
Restaurant
Steirereck… ooit mijn favoriete restaurant van de wereld
Restaurant
Steirereck… ooit mijn favoriete restaurant van de wereld
Contactgegevens
Donderdagavond (we hadden iets te vieren) gingen we nog eens dineren in Steirereck in Wenen, het tiende beste restaurant van de wereld. Het was onze derde keer dat we er waren. De eerste keer was zo’n negen jaar geleden, ook in de kerstperiode, en we werden toen al waanzinnig weg geblazen door de complete culinaire ervaring.
De setting was destijds prachtig, de bediening was ook fantastisch, alsof je er echt thuis kwam, en vooral: het eten was spectaculair lekker. Volledig gebaseerd op de Oostenrijkse klassiekers en producten, bedacht en creëerde de chef gerechten die zo subtiel en zo juist waren dat ik er behoorlijk ontroerd door raakte. Voor ons was dit één van de strafste, misschien wel de allerstrafste culinaire ervaring die we ooit meemaakten. We vertelden het aan iedereen die het horen wilde, en zeiden: vlieg er eens heen, prachtige stad, toprestaurant.
Enkele jaren later waren we terug in Steirereck, met erg goede vrienden wiens verwachtingen uiteraard ook ontzettend hoog waren. Onze verhalen over deze indrukwekkend eettempel waren zo veelbelovend geweest dat het eigenlijk alleen maar fout kon gaan. Wel, dat deed het dus absoluut niet. Het leek toen zelfs alsof het culinaire paradijs een 2.0.-versie had gekregen. Alles was nog indrukwekkender, nog lekkerder, al onze herinneringen werden nog eens overtroffen. Voor mij was Steirereck zondermeer het beste restaurant waar ik ooit at.
Nu zes jaar later, waren we er dus terug. Donderdagavond. Ik keek er ontzettend naar uit. Al maanden geleden hadden we geboekt, we vlogen speciaal heen- en weer voor één dagje uit Barcelona. Hier op de blog en op mijn sociale media had ik ook al flink getoeterd dat we naar mijn favoriete restaurant ever gingen. Eerlijk: de lat lag weer ontzettend hoog, ik had het mezelf en de chef daardoor niet gemakkelijk gemaakt.
Dat is niet slim. En het houdt een risico in. In zes jaar kan er veel gebeuren in een restaurant, en ik heb sindsdien natuurlijk veel nieuwe en ook erg fascinerende restaurants ontdekt in de hele wereld. Je moet oprecht uitkijken dat je de dingen nog gezond relativeren kunt, beseffen dat perfectie iets is waarover te discussiëren valt, en vooral ook zorgen dat je nog kunt genieten en niet voortdurend in je hoofd zit te vergelijken en af te wegen. Want dan is de lol er af.
Dat gezegd zijnde… Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Deze keer kon Steirereck jammer genoeg niet aan alle verwachtingen beantwoorden. Dat zal een beetje mijn schuld zijn, met mijn zwaar opgefokte verwachtingen. Maar het lag ook echt wel aan hen. Dedju zeg. Niet echt aan de chef hoor. Het eten was weer uitstekend. Er wordt hier nog steeds op heel hoog niveau gekookt.
De meeste gerechten waren erg lekker en mooi opgebouwd, andere waren dan weer fantastisch. Het gerecht met de kalfsmaag was wat minder ons ding, maar dat was onze eigen fout. Hadden we niet moeten nemen. Je krijgt bij elke gang de keuze uit twee gerechten, en we namen toch het risico om elk een verschillend gerecht te proberen, en dus ook eentje met een ingrediënt dat ons minder ligt. Zo van “we geven het een kans.” Ja, dan moet je nadien ook niet komen klagen.
Al bij al aten we weer een prachtige maaltijd, maar eerlijk: ook in de gerechten ontbrak deze keer soms het dit-hebben-we-nog-nooit-meegemaakt-gevoel dat ons de voorbije twee keer wel telkens overkwam. Niks ergs. Kan gebeuren. Misschien waren we wat te kritisch.
Neen, de echte aarzeling, de twijfels, de hapering zaten elders. De warme gastvrijheid die we vorige keer bij het personeel konden ervaren was er deze keer toch wat minder. Het was allemaal wat onachtzamer, wat slordiger misschien, in elk geval minder indrukwekkend. De gastvrouw die vorige keer voortdurend gezellig met ons kwam praten, reageerde nu gewoon wat koeler. Noem het professioneler of zo. Maar dat vonden we jammer, zij was vorige keer echt één van de geheime wapens van Steirereck.
De gerechten werden ook niet echt uitgelegd aan tafel, wat geen ramp is, want je krijgt telkens een kaartje op tafel met alle ingrediënten, maar toch vind ik die persoonlijke touch wel aangenaam. Het schept een band. nu wordt het wat afstandelijk.
De aangepaste wijnen bestonden uit één glas per gerecht. Dat wordt ook duidelijk aangegeven op het menu, maar overal ter wereld schenken sommeliers tussendoor dat slokje extra in, gewoon om de gast te verwennen. Dat gebeurde hier deze keer niet. Glas leeg, dan moest je wachten op een volgende gang.
De man die met de overigens fantastische broodkar rondreed (er is keuze uit tientallen heerlijke verse broden, en het brood met bloedworst is werkelijk fenomenaal) rammelde de namen af als een gehaast boodschappenlijstje en keek je terwijl niet aan maar monsterde de rest van het restaurant. De kar met verse kruiden voor de thee, na de maaltijd waarop vroeger wel tien verschillende potjes stonden, was nu gereduceerd tot een karretje met vier kruiden. Gewoon allemaal net wat minder. Wat minder gul, wat minder warm, wat minder gastvrij. Echt jammer.
En toen op het einde de rekening kwam en ik netjes afrekende, dacht ik, (na het betalen overigens): “toch nog even checken, want het valt hier al bij al ontzettend mee van prijs”. Wat bleek: de twee aangepaste wijnarrangementen waren niet aangerekend. Cadeautje van de zaak? Ik riep de ober toch maar even terug. Het bleek inderdaad een vergissing. “Je had beter niks gezegd,” lachte hij half. Bijna had ik gezegd: “inderdaad, als jij daar zo over denkt”. Hij haalde toch maar snel de betaalautomaat, en vroeg vervolgens: “ben ik nu eigenlijk één wijnarrangement vergeten, of hebben jullie allebei wijn gedronken?” Ik dacht dat het een mopje was of zo. Maar neen, hij wist het dus echt niet meer. Dan hou je daar toch een raar gevoel aan over. Ik rekende 178 euro extra af, en niemand kwam op het idee om te zeggen: drink je nog een glas van het huis? Of: het aperitief is van ons… Zoiets. Dat hoeft natuurlijk niet, maar nu was de spons wel erg snel over hun vergissing geveegd.
Nogmaals: misschien waren mijn verwachtingen veel te hoog gespannen. Maar is dat raar gezien onze vroegere ervaringen en de top notering in de World’s 50 Best? En nogmaals: de chef heeft uiteraard weer geweldig gekookt. Zeker die twee Michelin-sterren waard.
Ik geef toe: ik heb bij sommige gerechten tijdens de maaltijd op mijn Instagram zelfs een foto geplaatst waarop ik zei: het is hier wow. Omdat het ook echt lekker was, en omdat ik ook echt positief wou zijn. Je wilt ondanks de haperingen de sfeer voor jezelf en je partner ook niet verpesten. De hapjes waren fenomenaal. Het gerecht met de hazenrug was spectaculair. Dat met de duif ook. Het gerecht met de aardpeer ga ik zelf immiteren. En de kaaskar was de beste in de wereld. En zo kan ik nog wel een aantal onderdelen bejubelen. Het nieuwe interieur is bijvoorbeeld ook echt prachtig. En de aangepaste wijnen waren zeker OK, niet spectaculair, maar wel lekker. En toch blijven we over met een lichte ontgoocheling. Jammer.
Het was geen slechte avond, dat niet hoor, maar het was wel net niet waarop we gehoopt hadden. Iets te slordig, iets te vanzelfsprekend. Ik werd de voorbije jaren toch een aantal keren meer verrast in andere toprestaurants dan donderdagavond.
Zonde van de trip? Nee hoor, Wenen is fantastisch, en we hebben weer heel lekkere dingen geproefd. Zou ik het restaurant nog aanraden? Uiteraard. Blijft het één van mijn favorieten? Als ik de drie avonden in rekening breng, absoluut. Maar… Is dit vandaag terecht het tiende beste restaurant van de wereld? Laat me zeggen: ik laat het nu even bezinken, ik kom nog eens terug, en ik zal er dan nog eens eerlijk proberen op te antwoorden…
HET MENU
DE HAPJES
TIGER TROUT
Beets Diversity with Tiger Trout & Eucalyptus
2016 Albariño ’Balado‘, Zarate / Rias Baixas – Spanien
EEL
Smoked Eel with young Carrots, Kale & Meyer Lemon
JERUSALEM ARTICHOKE
Jerusalem Artichoke with Mushrooms, Swede & green Almonds
2015 Furmint, Jásdi / Csopak – Balatonüred
TENCH
Tench with Chervil Root, Apple–Peppers & Uhudler
2009 Grüner Veltliner ’Wösendorfer Hochrain‘, Peter Veyder-Malberg / Viessling – Wachau
AMUR
Amur Carp with Romaine Lettuce, Purple Salsify & Dill
2015 Bourgogne-Coulanges la Vineuse ’Chanvan‘, Vini Viti Vinci – Nicolas Vauthier / Burgund
KRIM ONION
Krim Onions with Potatoes, Endive & Beechnut
2015 Tabula Rasa (GG, GB, Carignan Blanc, Macabeu), Domaine des Enfants / Roussillon
ROMANESCO & CAULIFLOWER
Romanesco & Cauliflower with Veal Tripe, Persian Lime & Savory
2011 Sauvignon Blanc ’Graf- Spätfüllung‘, Sepp Muster / Schlossberg
PIGEON
Pigeon with Wood Sorrel Roots, Petit Posy & Topaz Apple
2013 Cabernet Franc ’Cuvée Madeline‘, Pearl Morissette / Twenty Mile Bench – Kanada
WILD HARE
Wild Hare with Beans, wild Broccoli & Soave Chili
2012 Blaufränkisch ’Rusterberg‘, Rosi Schuster / St. Margarethen
SELECTED CHEESES FROM OUR MEIEREI
NV Old Harvest ’medium dry‘, Ximénez-Spinola / Jerez de la Fronteraor
SHARON FRUIT
Sharon Fruit with Espresso, Marsala & Tonka Bean
10 Years Old Verdelho ’Reserva Velha‘, Barbeito / Câmara de Lobos
POMPOEN & LITTLE BUDDHA
‘Pompoen’ Pumpkin with Cape Gooseberries & Bitterorange
2001 Riesling ’Köwericher Laurentiuslay‘ Auslese, Hoffmann- Simon / Piesport – Mosel
DE SNOEPJES NADIEN
Restaurants die je waarschijnlijk ook leuk vindt
De Juwelier: Franse keuken in Amsterdam
Vorige vrijdag gingen we naar Amsterdam met een heel specifieke reden: we gingen naar De Laatste Ronde, de allerlaatste theatershow van cabaretier Youp van ‘t Hek, in het legendarische theater Carré … Lees meer
De spannendste pop-up in Barcelona: Taco Mendez
Jarenlang waren wij grote fan van Hoja Santa in Barcelona, een gastronomisch Mexicaans restaurant in de stal van Albert Adria. In hetzelfde pand zat het speelsere goedkopere zusterrestaurant Niño Viejo waar je heerlijke taco’s kon eten … Lees meer
Dit nieuwe restaurant in Barcelona is thé place to be!
Minder dan een jaar geleden ging er een nieuw restaurant open in Barcelona. In het chique 5-sterren Palace Hotel (de vroegere Ritz), waar vroeger sterrenrestaurant Caelis nog zat, ging het nieuwe “Amar” open … Lees meer
Topgastronomie in Tenerife: M.B.
Toen ik gevraagd werd om op 21 juli te gaan DJ’n voor een paar honderd Belgen in Tenerife had ik er meteen zin in. Ik was nog nooit op “het eiland van de eeuwige lente” geweest en dus vond ik het een mooie aanleiding om daar eens verandering in te brengen … Lees meer
Le Grand Hôtel du Lion D’Or: klassieker in de Loire
Drie jaar geleden, tijdens de eerste covid-zomer reed ik helemaal alleen met de auto naar Spanje, om enkele spullen op te halen die naar ons nieuwe huis moesten komen, enkele schilderijen, een beeld, een tafeltje en vier stoelen voor op ons terras … Lees meer
Come. Een schitterende Mexicaanse ster in Barcelona!
Covid was een ramp voor de culinaire wereld. Overal, maar zeker in mijn geliefde Barcelona. De zieltogende horeca werd er veel minder gesteund dan bij ons in België en een paar prachtige restaurants gingen kopje onder … Lees meer
Le Grand Verre van Wout Bru in Durbuy
Wout Bru is een geweldige chef. Daar bestaat geen discussie over. Ik heb de voorbije twintig jaar meer dan één keer fantastisch mogen eten aan verschillende van zijn tafels op verschillende locaties, en elke keer was het top … Lees meer
La Petite Colombe: een indrukwekkend restaurant
Save the best for last, zeggen ze altijd. Voor de laatste avond van onze vakantie in het zalige Zuid-Afrika hadden we nog geen restaurant geboekt. Ik wou eerst eens kijken of er een restaurant in ons hotel Delaire Graff zo lekker was dat we er een tweede keer zouden gaan eten, of misschien wilden we wel last minute een restaurantje boeken dat we op onze wandelingen in Stellenbosch waren tegengekomen … Lees meer