Al geproefd: schildpaddensoep?

Schildpaddensoep, ook bekend als “turtle soup”, is een soep die traditioneel werd bereid met echt schildpadden-vlees. Het was ooit een bijzonder populair gerecht in sommige culturen, en bij de allerrijksten in onze regionen, maar het wordt tegenwoordig gelukkig minder vaak geconsumeerd omdat schildpadden beschouwd worden als een beschermde diersoort, en omdat we teveel respect hebben voor deze indrukwekkende dieren. Het is in Europa dan ook verboden om ze te eten, maar in vele Aziatische landen wordt de beroemde soep nog steeds bereid, en is men er zelfs van overtuigd dat het eten van deze soep een helende werking kent voor mensen.

Schildpaddensoep kan op verschillende manieren worden bereid, afhankelijk van de regionale keuken en de daar bij horende smaakvoorkeuren. Over het algemeen wordt het bereid door het vlees van schildpadden te koken in een bouillon, vaak aangevuld met specerijen en verse groenten. Traditioneel werd het vlees trouwens vaak gekookt met behulp van een schildpad-karkas om nog extra smaak aan de krachtige bouillon toe te voegen. Sommige recepten bevatten ook wijn, azijn of andere smaakmakers. Belangrijk waren altijd de zogenaamde “schildpadkruiden”, een mengeling  van rozemarijn, salie, koriander, basilicum, marjolein, bonenkruid en tijm.

Het koken van schildpaddensoep duurt trouwens best lang omdat het vlees van schildpadden behoorlijk taai kan zijn. In Europa is er gelukkig al lang een populair alternatief: imitatie-schildpad of Tortue. De broemde “tête de veau en tortue”  ofte “kop van een kalf op zijn schildpads” kun je bij elke goede slager vandaag kopen. De kop lijkt qua structuur wel wat op een schildpad met een stevige, harde buitenzijde en een zachtere binnenkant. Je kunt overal op het internet recepten vinden voor deze wonderlijke soep. Maar doe me een lol, en draai er je huisschildpadje toch maar niet in.