Beste woke jongeren, laat mijn Anke gerust!

Mijn ochtendshowmaatje Anke ligt zwaar onder vuur op de sociale media. Ze heeft voor Billie, de weekendbijlage van Het Belang Van Limburg, een pittige maar geestige column geschreven over de Woke Generatie. De “woke wat?” vraagt u zich af?

Het is een (beperkt) deel van de jongeren (geboren na 2000) en hun volgelingen zeg maar, die enorm wakker liggen van thema’s als inclusiviteit, duurzaamheid en openheid. Ze vechten op een fanatieke manier tegen bepaalde gedragingen en gedachtengangen die voor een oudere generatie ergens nog vanzelfsprekend leken, maar waar zij absoluut komaf mee willen maken. Ze willen niet meer weten van bepaalde raciale stereotyperingen, vechten tegen ons hokjesdenken wat gender betreft, en eisen zware inspanningen rond het klimaat. Wij hebben het volgens hen helemaal fout gedaan, en het moet voor deze generatie volledig anders, lees beter, opener, inclusiever, duurzamer.

Het idealistische kantje van de woke-generatie is eigenlijk fantastisch. Ik was als tiener wellicht ook behoorlijk woke. Ik kwam op voor een betere schonere wereld, zat in natuurclubjes en milieu-organisaties, in grote vredesbewegingen, en vocht voor de rechten van minderheden. Maar ja, Zwarte Piet was voor mij als kind nog evident, er werden (als je het nu opnieuw zou horen) hele foute moppen gemaakt over zwarte mensen of Aziaten, met het vliegtuig reizen wou en deed iedereen, we reden met dieselwagens  rond en kapten onkruidverdelgers in onze moestuin, jongens kregen enkel jongensspeelgoed, en meisjes een pop, en in elke serie op TV zat wel een flauwe homo met een slap handje. Dat vonden wij toen redelijk normaal. Zo was de wereld nu eenmaal. Maar dat is volgens de woke generatie allemaal compleet fout. Zonder dat we het beseften waren we volgens de wokers lange tijd racistisch, niet duurzaam, en niet inclusief.

Ik vind het prima dat een nieuwe generatie van zich laat horen. Het is fantastisch dat ze willen streven naar een betere wereld. En daardoor evolueren we rustig naar een mooiere wereld. Jonge mensen moeten idealen hebben en ze mogen ons op foute gedachten uit het verleden wijzen. Maar, en dat is het enige dat Anke wou zeggen in haar overigens grappige en goed geschreven column: doe eens een klein beetje kalm, ga niet over alles zeuren, noem niet iedereen racist die eens met een stereotiep mopje lacht. Adem in adem uit. En daarin volg ik Anke helemaal. Wat voor jongeren die in een andere wereld zijn opgegroeid niet altijd even duidelijk is: we komen van ver, wij zijn anders opgegroeid, en vooral: wij hadden nooit de intentie om te kwetsen of te stigmatiseren. Wanneer een racist een mop over arabieren maakt dan is dat iets totaal anders als wanneer een niet-racist zo’n mopje maakt. Wanneer de intentie niet fout is dan kan er volgens mij veel. Anders kun je alle humor afschaffen. Lachen met kale mannen? Of dikke mannen? Met Club-Brugge-supporters? Doe maar. Ik kan er tegen. Ik lach wel eens terug. We geven elkaar een tikje, maar ook eens schouderklopje en leven lachend verder.

Het erge is dat Anke in haar column enkel dat vraagt: relativeer ook eens een beetje. Overdrijf niet. Zet niet iedereen die niet met vlag en wimpel achter je klimaatbetoging of gaypride loopt meteen weg als fout. Besef dat er mensen met andere meningen zijn. Of zonder meningen. En vooral: hoe fanatieker de woke generatie de brede bevolking aanvalt, hoe meer kans dat er zware tegenreactie komt, en je het omgekeerde effect hebt, mensen gaan zich dan ook tegen je idealen afzetten, en de maatschappij schiet geen meter op. En dat is jammer, want jullie idealen zijn nobel en in de meeste ervan kan ik me volledige vinden. Maar dus niet constant, duizend procent. Doe effe normaal zei Anke, en ik steun ze daarin volop.

Wat ik echt echt niet begrijp is de stroom aan haatberichten van honderden woke jongeren aan het adres van Anke. Anke is de liefste meest inclusieve vrouw die ik maar ken. Altijd neemt ze het op voor minderheden, voor mensen die het lastig hebben. Ze heeft een peperkoeken hart. En ze heeft het hart op de tong. Wat ze denkt zegt ze en schrijft ze. Zonder veel blabla. Omdat ze altijd eerlijk en open is. In vergelijking met haar ben ik een gesloten boek. En als ik een stoute, soms populistische mening op social media gooi, besef ik wel wat ik doe. Ik provoceer nogal graag eens, en hou van het debat. Anke eigenlijk niet zo. Ze is een verzoener. Iemand die graag heeft dat mensen goed met elkaar overeen komen. Daarom schreef ze die column aan de woke jongeren. Het was net een pleidooi voor wat meer relativering, en wat minder gezeur. Dat net Anke nu het slachtoffer wordt van een bijna georkestreerde aanval op haar persoon bewijst jammer genoeg dat Anke haar column de nagel op de kop slaat: een groot deel van de woke generatie kan niks meer relativeren, en heeft geen greintje begrip voor mensen die een klein beetje een afwijkende mening hebben. Onze luisteraars op Joe weten hoe we denken en wat onze idealen zijn. Ze lijken behoorlijk op die van jullie, maar ze zijn wat minder fanatiek of aanvallend. Sorry wokers, jullie dreigen het kind (m/v/x) met het badwater weg te gooien. Dat is bijzonder slecht voor het milieu. Niet doen alsjeblief. Laat Anke gerust!