“Een bubbel van 5, wie houdt zich daar nog aan?”

Vandaag stond er een etentje gepland bij ons thuis met goede vrienden. Na de versoepeling van de corona-maatregelen enkele maanden geleden hebben we deze zondag meteen geprikt. Drie koppels super goede vrienden zouden op bezoek komen en we zouden in de tuin eten. Lekker en vooral lekker veilig. Op afstand. In de zon uiteraard. We hadden er allemaal super veel zin in. Maar ja, het mag niet zijn. Ik heb het etentje, uiteraard, af moeten zeggen.

Je moet niet zo’n groot rekenwonder zijn om te begrijpen dat drie koppels op bezoek onze bubbel meteen zou doen ontploffen. Vijf mensen mag je zien, meer niet, en het moeten altijd de zelfde vijf zijn, en dat vier weken lang. Sowieso een bijna onmogelijke opdracht. Als je heel eerlijk bent dan moet je toegeven dat dat bijna niet haalbaar is. En toch proberen we er ons aan te houden. We zien onze ouders. Af en toe. En dan nog enkel vanop afstand. Buiten.

We hebben sinds het begin van de crisis in maart geen zoen of knuffel meer gegeven. Niemand meer, zelfs onze ouders niet. Dat zou in principe wel mogen met de mensen in je bubbel. Maar we doen het nu even niet. Uit respect. Omdat we ze nog lang in ons midden willen hebben. En je weet nooit waar of wanneer je besmet zou kunnen raken, in de winkel, op restaurant, op het werk… Geen risico’s nemen, dat is nu de boodschap.

Eén van mijn allerbeste vrienden is zijn papa dit weekend verloren aan de gevolgen van covid. Een levenslustige topkerel die nog waanzinnig veel plannen had en nu door dat verschrikkelijke rotvirus is geveld. Afschuwelijk. De hele familie blijft nu triest achter. Mijn goede maat zei me aan de telefoon: “zorg goed voor je ouders, vertel ze dat je ze graag ziet en dat ze voorzichtig moeten zijn, want het kan zo snel gaan.”

Aan de rotzakken die het nodig vonden om gisteren op het strand in Blankenberge te gaan vechten met de politie wil ik zelfs geen woorden vuilmaken. Ze maken mij veel te kwaad en triest. Maar ik heb wel een vraag aan alle mensen die van goede wil zijn, mijn vrienden en kennissen. Wees alstublieft voorzichtig. Ik hoor van zoveel mensen dat een bubbel van vijf personen buiten het gezin bijna niet haalbaar is. Ik zie op social media ook foto’s passeren bij vrienden van me, die bijna elke avond een andere BBQ of etentje hebben. Die bubbelen deze maand duidelijk met een paar tientallen mensen…

Kijk… Ik ben geen politie-agent, of security-boy, geen klikspaan of schooldirecteur. En ik begrijp dat het moeilijk is om in de zomer geen vrienden te zien of familie. Logisch allemaal. En ik ga ook niet tellen hoeveel mensen jij ziet in deze hete augustusmaand. Maar alstublieft, wees voorzichtig. Hou afstand, knuffel niet of kus niet, was je handen (te)veel, draag zorg van elkaar. Durf te leven, vast en zeker, dat moet. Maar wees toch niet roekeloos. Het is echt verschrikkelijk wanneer je een geliefde af moet geven, geloof me… dat wil je niet meemaken.

En aan de zes vrienden die vandaag zouden komen lunchen bij ons zeg ik nog even dit: uitstel is geen afstel. Ik laat de bubbels koud liggen in de ijskast tot we weer veilig uit onze bubbel kunnen komen. Laat ons hopen dat die tijd snel terugkomt.